یادداشت آقای سیامک نصرالهی در خبرآنلاین
حدود دو سال از ممنوعیت کالاهای گروه آرایشی و بهداشتی می‌گذارد. ممنوعیتی که دو وجه داشت. وجه اول ممنوعیتی که در نتیجه تشدید تحریم‌ها و کمبود منابع ارزی دولت شکل گرفت. وجه دوم ممنوعیتی که در راستای افزایش تولید و اشتغالزایی ناشی از تولید و در نهایت کاهش قیمت برای مصرف‌کننده نهایی شکل گرفت.
در تمام دو سال اخیر دولت بر وجه دوم تاکید کرد، رویکردی که به دلیل برنامه‌ریزی نادرست از سوی سازمان‌های متولی در بخش آرایشی و بهداشتی دچار مشکل شد. اهداف پیش‌بینی در تولید شده محقق نشد.
نرخ اشتغالزایی نه تنها رشد نکرد بلکه کاهش یافت و قیمت نهایی برای مصرف کننده روند صعودی خود را ادامه داد. کشور امروز برای تولید محصولات بهداشتی و آرایشی تخصصی و باکیفیت خاص نیاز به واردات حداقل ۷۵ تا ۸۰ درصد مواد اولیه دارد؛ چون هنوز به تکنولوژی‌های روز دنیا دست پیدا نکردیم. دستیابی به این تکنولوژی‌ها نیز راهی نیست که چند ماهه یا حتی دو یا سه ساله به آن برسیم.
در مورد بسته‌بندی هم متاسفانه ما تکنولوژی کاملی نداریم؛ الان کاغذ چاپ، کاغذ لیبل‌ها، برخی از شیشه‌ها و بطری‌ها نیز وارد می‌شود. بنابراین نرخ اشتغالزایی برخلاف پیش‌بینی سیاستگذاران در بخش تولید حرکت نکرده است.
متن کامل در خبرآنلاین بخوانید:
